"Perform or not to Perform?" is no question

Om tot een besluit te komen over wat ik verder wil met de taiko en de taikogroep, is het verstandig om een ideaal beeld te schetsen.

Wat ik vooral leuk vind, is optreden. Mensen vermaken met een optreden en dat bij voorkeur met behulp van de taiko. De taiko moet altijd centraal staan, maar hoeft niet uitsluitend het enige middel te zijn om mee op te treden. Daarnaast schep ik er ook heel veel plezier in om workshops en les te geven. Hoewel lesgeven vaak meer tot frustratie lijdt dan een losse workshop. Het idee dat het spelen van taiko vooral leuk moet zijn, wil nog weleens stranden als het op het leren spelen aankomt. Een nadeel van de taiko is, dat het relatief makkelijk is om er geluid uit te krijgen. Je hoeft er immers alleen maar op te slaan.
Leren spelen op een taiko is duidelijk een ander verhaal. Hier is, net als voor elk ander muziekinstrument, studie en doorzettingsvermogen nodig. En zonder die zelfstudie zal de ontwikkeling stranden en blijft men hangen op een bepaald niveau.

Ik denk nu dat ik moet kiezen uit: of alleen en slechts alleen een groep om mee op te treden; met alle eisen die ik eraan stel, zoals regelmatig trainen en bereid zijn om te studeren in de eigen tijd. Hoge mate van zelfdiscipline om boven het gemiddelde uit te komen.
of
De bovenbeschreven optreedgroep, met alle eisen, die ik daaraan stel en daarnaast ook nog zo veel mogelijk activiteiten, waar wel de taiko een al dat niet hoofdrol inspeelt. Workshops, fusion, noem maar op. Bij die activiteiten gaan dan ook de reguliere taiko lessen horen. Ik bied dan diegenen, die lekker willen spelen, zonder de druk van de perfectie voor een optreden, ook de mogelijkheid om plezier te houden in het slaan op die Japanse trommels.

Dus op de vraag "Perform or not to Perform?" is wat mij betreft het antwoord "Perform!", maar daarmee hoeft niet alles gezegd te zijn.